Posted on

Άγγελοι και ουρανοί – Δοξαστικόν Επιφώνημα – Μέλος Γ. Τσατσαρώνη

Επίγεια και επουράνια πανηγύρισαν όλοι την Γέννηση του Χριστού. Και από εκείνη την Άγια και μοναδική νύχτα, κάθε χρόνο αναρίθμητα πλήθη Χριστιανών στρέφουν την σκέψη τους νοσταλγικά στην κωμόπολη της Βηθλεέμ και προσκυνούν νοερά τον τόπο όπου πρωτάνοιξε τα μάτια του ως άνθρωπος ο Υιός του Θεού. Ο ερχομός του Σωτήρα είναι γεγονός και ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων, τις μαλακώνει, τις γαληνεύει, τις ειρηνεύει, τις κάνει πιο ανθρώπινες, τις γλυκαίνει και τις γεμίζει χαρά. Άγγελοι δοξολογούν, ουρανοί αγάλλονται, ο γλυκόλαλος ήχος της καμπάνας αντηχεί χαρμόσυνα, οι άνθρωποι χαίρονται, οι φωνές των μικρών παιδιών που τραγουδούν ομορφαίνουν την πλάση, οι ευχές που ανταλλάσουν οι πιστοί δίνουν μηνύματα ελπίδας και αγάπης, η λαμπρή και πανηγυρική Θεία Λειτουργία δίνει άλλη διάσταση στη ζωή μας. «Άγγελοι και ουρανοί», μέλος Γ. Τσατσαρώνη,  σε πανηγυρικό ύφος ψάλλει ο Βυζαντινός χορός «Θεόδωρος Φωκαεύς», ύμνο που αποτυπώνει και αναδεικνύει όλα τα παραπάνω, ευχάριστα συμβάντα, απότοκα της Θείας Γέννησης και Ενανθρωπήσεως, εκφράζοντας  ο μελωδός, σε λίγες λέξεις με νοήματα υψηλά και μουσικά θαύματα,  στο δοξαστικό επιφώνημα του πλ. Δ΄ ήχου μετά γοργότερου, συνοδού κρατήματος, όλο το μεγαλείο του μεγίστου  Μυστηρίου της Θείας Οικονομίας.

Άγγελοι και ουρανοί – Δοξαστικόν Επιφώνημα – Μέλος Γ. Τσατσαρώνη – Ήχος πλ. Δ΄

11-12-2016: ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΤΙ ΣΟΙ ΠΡΟΣΕΝΕΓΚΩΜΕΝ ΧΡΙΣΤΕ» ΣΤΟΝ Ι. Ν. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΠΑΤΡΩΝ.

Χειρόγραφα – Παρτιτούρες

Posted on

Δοξολογία – Ήχος πλ. Δ΄ – Μέλος Μισαήλ Μισαηλίδου – Χορωδιακή διασκευή Αθανασίου Πέττα

Ένα από τα πιο υπέροχα μαθήματα του μεγάλου Μουσικοδιδασκάλου Μισαήλ Μισαηλίδου, σε χορωδιακή διασκευή του Πατρινού Άρχοντα Πρωτοψάλτου Αθανασίου Πέττα, τονισμένο στον πλάγιο του τετάρτου ήχο, αποτελεί η Δοξολογία του, μέλος που οι καταξιωμένοι Βυζαντινοί χοροί χαίρονται να εκτελούν και το οποίο με ευχαρίστηση περιλαμβάνεται και διδάσκεται σε όλες τις Σχολές Βυζαντινής μουσικής της πατρίδας μας. Στην «Συναυλία Αγάπης» στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας Πατρών, τον Ιούνιο του 2017, με συμμετοχή της χορωδίας «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» και της Παιδικής χορωδίας Cantelena., η Βυζαντινή χορωδία αποδίδει το περίτεχνο αυτό μουσικό μέλος με τρόπο ανεπανάληπτο και αμίμητο, αναδεικνύοντας όλες τις μουσικές πτυχές του μελοποιήματος, εκτελώντας άριστα τις μουσικές και τονικές εναλλαγές του, με θαυμαστή συνοχή και χρονικό συντονισμό και θεσπέσιο τελικό άκουσμα.

26-06-2017: Συναυλία Αγάπης – Ι. Ν. Αγ. Σοφίας με συμμετοχή της χορωδίας «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» και της Παιδικής χορωδίας Cantelena.

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

Posted on

Άλλαλα τα χείλη

Από την εκδήλωση της χορωδίας «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στις  19-03-2016 στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας Πατρών, ξεχωρίζει η εξαίσια απόδοση του Θεομητορικού  Μεγαλυναρίου «Άλλαλα τα χείλη» σε ήχο πλ. Δ΄, αναφερόμενο στη τιμή στην Αειπάρθενο Θεοτόκο και στην ιστορική, θαυματουργή  εικόνα της, στην οποία αναφέρεται και ο Απόστολος Λουκάς, σε αντίθεση με τα ασεβή χείλη των μη προσκυνούντων τον ίδιο τον Θεό, την Παναγία και τα θαύματα αυτών.  Τα ασεβή χείλη εκφέρουν ασέβεια, είτε αυτό λέγεται διαστρέβλωση των λόγων του Χριστού (αίρεση), είτε των θαυμάτων του , είτε χλευασμό, είτε κάτι άλλο περιπαικτικό προς Αυτόν και δεν είναι αποκλειστικά χείλη  εικονομάχων. Ο Θεός ή η Παναγία δεν θέλουν προσκύνηση ή εγκώμια με τα χείλη, δεν θέλει οπαδούς ο Χριστός να του κάνουν υποκλίσεις, αλλά θέλει υιούς και θυγατέρες που τηρούν τον λόγο του. Εάν προσκυνήσουμε την εικόνα δεν είναι όλα εντάξει εάν η υπόλοιπη διδασκαλία και ζωή μας δεν είναι και αυτή ορθή. Η φράση των μη προσκυνούντων  αυτό σημαίνει: των μη παραδεχόμενων την Χριστιανική διδαχή (που μέσα είναι και αυτή του σεβασμού των εικόνων) και τα θαύματα της εικόνας που επιβεβαιώνουν τον λόγο. Αυτή μάλιστα η εικόνα της Οδηγήτριας που αναφέρεται στον ύμνο, είναι αρχαιότατη και θεωρείται ότι είναι η πρώτη εικόνα της Παναγίας, έχει δε επιτελέσει πολλά μεγάλα και απτά θαύματα. Για τους ασεβείς όπως και για τον Διάβολο, κάθε τι που είναι προς δόξα Θεού και έχει αφορμή να οδηγηθούν άνθρωποι στον Χριστό γίνεται κύριος στόχος επιθέσεως. Έτσι, η θαυματουργή εικόνα αλλά και όλα τα θαυμάσια του Κυρίου είναι αιτία ώστε οι ασεβείς να στραφούν εναντίον τους και να τα προσβάλουν.

ΑΛΛΑΛΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ – ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ (Youtube)

Χειρόγραφα

Posted on

Τη Υπερμάχω

Το πασίγνωστο μέλος «Τη Υπερμάχω» αποδίδει η χορωδία  «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στο 1ο Φεστιβάλ Βυζαντινών χορωδιών Πελοποννήσου στο θέατρο Αρχαίων Κλεωνών Νεμέας, κατά την τιμητική συμμετοχή της, σε χορωδιακή επεξεργασία του χοράρχη της Χαρ. Θεοτοκάτου,  σε ιδιαίτερα γλυκύτατη, θαυμάσια εκτέλεση, τονισμένο στον πλάγιο του Δ΄ ήχο. Επί βασιλείας του Ηρακλείου (610-641μ.Χ.), το Βυζάντιο δέχτηκε επιδρομές από τους Αβάρους, υπό τον στρατηγό Σάρβαρο, την περίοδο που ο Ηράκλειος απουσίαζε στην Περσία σε αντεπίθεση κατά των Περσικών δυνάμεων. Κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους, ο Πατρίκιος Βώνος και ο Πατριάρχης Σέργιος εμψυχώνουν τον κόσμο ελπίζοντες εις τον Θεόν και την Υπεραγία Θεοτόκον, όταν με θαύμα, τρικυμία και ανεμοστρόβιλος καταστρέφουν ξαφνικά τα πλοία των Αβάρων και οι πολιορκούμενοι κατατροπώνουν τους απίστους. Έτσι, η Παναγία σώζει την Πόλη και ο λαός όρθιος όλη τη νύχτα ευχαριστεί τον Θεόν και την Παναγία, ψάλλοντες ύμνον τον οποίον ονόμασαν «Ακάθιστο Ύμνον». Προφανώς ο ύμνος αυτός προϋπήρχε και μάλιστα θεωρείται ότι εψάλλετο στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου εκάστου έτους. Απλά εκείνη την ημέρα ο ύμνος αποδόθηκε «ορθοστάδην» και αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο «Το προσταχθέν μυστικώς» με το ως σήμερα ψαλλόμενον «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο έδωσε δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο στον ως τότε ψαλλόμενο, δογματικό ύμνο.  «Στην υπέρμαχο Στρατηγό, η πόλις της Θεοτόκου, που λυτρώθηκε χάριν σ’ αυτήν από τα δεινά, αναγράφει τα νικητήρια και την παρακαλεί να την ελευθερώσει από τους ποικίλους κινδύνους, για να την δοξολογεί κράζοντας: «Χαίρε νύμφη ανύμφευτε».

ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ – ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄ – Θέατρο Αρχαίων Κλεωνών ΝΕΜΕΑΣ (youtube)

Χειρόγραφα

Posted on

Ψαλμός

Οι οκτώ τελευταίοι στίχοι του 103ου ψαλμού, ο οποίος λέγεται και Προοιμιακός, και συγκεκριμένα από το δεύτερο ημιστίχιο του στίχου 28, που αρχίζει με τη φράση “Ανοίξαντός Σου την χείρα…” λέγονται και Ανοιξαντάρια. Από το στίχο αυτό ο ψαλμός δεν απαγγέλλεται αλλά ψάλλεται. Ανοιξαντάρια λέγονται μόνο στους πανηγυρικούς Εσπερινούς και στις ολονυκτίες. Τα Ανοιξαντάρια ψάλλονται σε αργό ειρμολογικό μέλος σε μεγάλες εορτές και πανηγύρεις. Στις ολονυκτίες, κυρίως στις μονές του αγίου Όρους, ψάλλονται μαζί με άλλα εγκωμιαστικά και δοξολογικά εφύμνια.
Τα Ανοιξαντάρια του Γεωργίου Ραιδεστινού, σε ήχο πλ. Δ΄, αποδίδει θεσπέσια ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» στην χορωδιακή συνάντηση στον Καθεδρικό Ι. Ν. Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού, τα Χριστούγεννα του 2013, με επική εκτέλεση και πανηγυρικό τόνο, με μοναδικό και αξιοζήλευτο τρόπο και άριστες τονικές εναλλαγές, πιστά προς το Πατριαρχικό ύφος. (youtube)

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ 1  ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ 2 ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ 3 ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ 4ΑΝΟΙΞΑΝΤΑΡΙΑ 5

Posted on

..

Επί βασιλείας του Ηρακλείου (610-641μ.Χ.), το Βυζάντιο δέχτηκε επιδρομές από τους Αβάρους, υπό τον στρατηγό Σάρβαρο, την περίοδο που ο Ηράκλειος απουσίαζε στην Περσία σε αντεπίθεση κατά των Περσικών δυνάμεων. Κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους, ο Πατρίκιος Βώνος και ο Πατριάρχης Σέργιος εμψυχώνουν τον κόσμο ελπίζοντες εις τον Θεόν και την Υπεραγία Θεοτόκον, όταν με θαύμα, τρικυμία και ανεμοστρόβιλος καταστρέφουν ξαφνικά τα πλοία των Αβάρων και οι πολιορκούμενοι κατατροπώνουν τους απίστους. Έτσι, η Παναγία σώζει την Πόλη και ο λαός όρθιος όλη τη νύχτα ευχαριστεί τον Θεόν και την Παναγία, ψάλλοντες ύμνον τον οποίον ονόμασαν «Ακάθιστο Ύμνον». Προφανώς ο ύμνος αυτός προϋπήρχε και μάλιστα θεωρείται ότι εψάλλετο στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου εκάστου έτους. Απλά εκείνη την ημέρα ο ύμνος αποδόθηκε «ορθοστάδην» και αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο «Το προσταχθέν μυστικώς» με το ως σήμερα ψαλλόμενον «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», το οποίο έδωσε δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο στον ως τότε ψαλλόμενο, δογματικό ύμνο. Τον κάτωθι αυτόν ύμνο αποδίδει μοναδικώς και θαυμασίως ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», σε ήχο πλ. Δ΄: «Στην υπέρμαχο Στρατηγό, η πόλις της Θεοτόκου, που λυτρώθηκε χάριν σ’ αυτήν από τα δεινά, αναγράφει τα νικητήρια και την παρακαλεί να την ελευθερώσει από τους ποικίλους κινδύνους, για να την δοξολογεί κράζοντας: “Χαίρε νύμφη ανύμφευτε”».

Βίντεο: 11o Διεθνές Φεστιβάλ Αιγαίου – Ερμούπολη Σύρος  – «Συναυλία στο Ηλιοβασίλεμα» – Θρησκευτική Χορωδιακή Μουσική “A CAPELLA” – Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Ερμουπόλεως Σύρου – Χορωδία «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ». (youtube)

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

th-ypermaxw

Posted on

Χορωδία

Το τροπάριο της ακολουθίας του Νυμφίου της Μ. Τρίτη ψάλλει ο αείμνηστος Παραστατίδης Αναστάσιος, επί δεκαετίες πρόεδρος του ιστορικού σωματείου «Ιωάννης Δαμασκηνός», άρχων πρωτοψάλτης του ιερού ναού Τριών Ιεραρχών Βούλγαρης.

Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης (Ἦχος πλ. δ´):

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα
και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου
κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη
και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό,
τ’ άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο,
ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος

Posted on

Χορωδία

Ο Θεόδωρος Φωκαεύς θεωρείται ο κατεξοχήν κλασικός Βυζαντινός μελοποιός, ιδιαίτερα στην παπαδική μελοποιΐα και τους πολυελέους. Οι μουσικές του συνθέσεις διακρίνονται για την γλαφυρότητα και το γνήσιο Εκκλησιαστικό τους ύφος. Από τις μελισματικές γραμμές των έργων του, εκλείπει εντελώς το εξωεκκλησιαστικό, κοσμικό  στοιχείο  και οι έντονες φωνητικές εξάρσεις και αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που καθιστά τους ύμνους του κατάλληλους να αποδοθούν από Βυζαντινές χορωδίες. Τον εξαίσιο Θεομητορικό του πολυέλεο «Λόγον αγαθόν» ψάλλει θαυμασίως ο Βυζαντινός χορός «Θεόδωρος Φωκαεύς», με αξιοζήλευτη συνοχή και αρμονία μέλους – ισοκρατήματος, στα πλαίσια των Πρωτοκλητείων 2012.

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

logon-agathon-01 logon-agathon-02  logon-agathon-03logon-agathon-04

Posted on

Ύμνος

Πρόκειται για το Ιδιόμελον «Χαλινούς αποπτύσας τους πατρικούς» που ψάλλεται στα απόστιχα του Κατανυκτικού Εσπερινού της Β’ Κυριακής των Νηστειών. Η μελοποίηση ανήκει στον Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιάκωβο.

«Χαλινοὺς ἀποπτύσας τοὺς πατρικούς, ἀστάτῳ φρενί, τοῖς κτηνώδεσι τῆς ἁμαρτίας, λογισμοῖς συνέζησα, ὅλον μου τὸν βίον δαπανήσας ἀσώτως, ὁ τάλας ἐγώ, τροφῆς δὲ λειπόμενος, βεβαιούσης καρδίαν, πρὸς καιρὸν λιπαίνουσαν, ἡδονὴν ἐσιτούμην. Ἀλλὰ Πάτερ ἀγαθέ, μὴ κλείσῃς μοι τὰ φιλάνθρωπα σπλάγχνα, ἀλλ’ ἀνοίξας δέξαι με, ὡς τὸν Ἄσωτον Υἱόν, καὶ σῶσόν με».

Στην παρούσα ανάρτηση παρατίθεται η ηχογράφηση του μέλους αυτού από τη μεγάλη χορωδία του Συνδέσμου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως στην εκδήλωση για το Ιωβηλαίον του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε. Κωνσταντίνου Πρίγγου, ο οποίος και επεξεργάστηκε το μέλος για χορωδιακή απόδοση. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στις 21 Ιανουαρίου 1962. Το χορό διηύθυνε ο Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.τ.Χ.Ε. Θρασύβουλος Στανίτσας.

Το κείμενο παρατίθεται (στο βίντεο) από το χειρόγραφο πόνημα του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε. Βασιλείου Νικολαΐδου «Κατανυκτικός Εσπερινός» (1968) και αποτελεί την επεξεργασία του Πρίγγου. Από το ίδιο κείμενο ψάλλει και ο χορός.

Posted on

Ύμνος

Το Δοξαστικό «Αίμα και πυρ», μέλος Κωνσταντίνου Πρίγγου, τονισθέν στον πλάγιο του Δ΄ ήχο, αποδίδει μοναδικά ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στην Χριστουγεννιάτικη  Συναυλία  Βυζαντινής  – Εκκλησιαστικής Μουσικής με ύμνους της  Ανατολικής Ορθοδόξου  Εκκλησίας, με τίτλο «Ψάλλομεν τω Κυρίω»,  στον Καθεδρικό Ι. Ν. Παναγίας  Φανερωμένης  Χολαργού Αθηνών, στις 15-12-2013. Ύμνος βασισμένος στην προφητεία του Ιωήλ,  πάντα αληθινή και επίκαιρη «…καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου καὶ δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ», σάλπιγγα ισχυρή,  απόηχος της φωνής του Θεού, κραυγή αληθείας αποκαλύπτουσα το Μέγα Μυστήριο της θείας Οικονομίας, την ενανθρώπιση του Κυρίου, του Θεού του Υψίστου. Το μέλος που ψάλλεται μετά την Χριστού γέννηση, αποδίδεται με επικό ύφος και μεγαλειώδη τρόπο από τον Βυζαντινό χορό του Φωκαέως, οδηγώντας τους «εντρυφούντες»  και «προσκαρτερούντες» στο μυστικό υπερώο της Ιερουσαλήμ, να  μπορούν και σήμερα  να δουν, να καταλάβουν, να μοιραστούν τη θεία έμπνευση του υμνωδού της Πρώτης Εορτής, της ενανθρωπήσεως του Χριστού, να δουν στο «αίμα την Σάρκωσιν», στο «πυρ την Θεότητα», στην «ατμίδα δε καπνού, το Πνεύμα το Άγιον, το επελθόν τη Παρθένω και ευωδιάσαν τον κόσμον», να πληρωθούν οι ψυχές τους πνευματική, δοξολογική, ιερή αγαλλίαση.

Αίμα και πυρ – ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ – Μέλος Κωνσταντίνου Πρίγγου

Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. δ‘  Ἀνατολίου

Αἷμα καὶ πῦρ, καὶ ἀτμίδα καπνοῦ, τέρατα γῆς, ἃ προεῖδεν Ἰωήλ΄ αἷμα τὴν Σάρκωσιν΄ πῦρ τὴν Θεότητα, ἀτμίδα δὲ καπνοῦ, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ ἐπελθὸν τῇ Παρθένῳ, καὶ κόσμον εὐωδιάσαν. Μέγα τὸ μυστήριον, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως, Κύριε δόξα σοι.

Χειρόγραφα

aima-pyr01 aima-pyr02