Αναμφίβολα το βιβλίο των Ψαλμών είναι από τα πιο σημαντικότερα βιβλία της Αγίας Γραφής. Αποτελεί μια συλλογή 150 θρησκευτικών ποιημάτων. Η ονομασία τους «ψαλμοί» δηλώνει το χαρακτήρα αυτών των ποιημάτων, κομματιών που τραγουδιόντουσαν ή συνοδεύονταν από κάποιο μουσικό όργανο. Στην εβραϊκή βίβλο η συλλογή φέρνει τον τίτλο «Αίνοι». Στην ελληνική γλώσσα εμφανίζεται και με τον τίτλο «Ψαλτήριο». Οι Ψαλμοί ανήκουν στα Ποιητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην ιουδαϊκή βίβλο κατατάσσονται στα Αγιόγραφα.
Το βιβλίο των Ψαλμών αποτελούσε το υμνολόγιο του λαού του Ισραήλ. Οι ψαλμοί γράφτηκαν σε μια περίοδο από την εποχή του Μωυσή μέχρι την αιχμαλωσία του λαού από τη Βαβυλώνα. Ο Δαβίδ θέλοντας να δημιουργήσει μια συλλογή από ύμνους και προσευχές λατρείας, δοξολογίας και ευχαριστίας, τους συγκέντρωσε. Οι πρώτοι γράφτηκαν από το Δαβίδ, στη συνέχεια προστέθηκαν ψαλμοί και άλλων δημιουργών, όπως οι Ιωσαφάτ, Ιεζεκίας, Ιωσίας. Τέλος, ο Έσδρας μετά την επιστροφή από την εξορία, πιθανότατα συγκέντρωσε τη συλλογή, δίνοντας της τη σημερινή μορφή. Σε αρκετούς από τους ψαλμούς έχει δοθεί και ένας τίτλος. Από τους 150 ψαλμούς οι 116 έχουν τίτλο, ενώ οι υπόλοιποι 34 δεν έχουν.
Ονομαστός δοξολογικός ψαλμός είναι και ο 135, το γνωστό μέλος «Εξομολογείσθε τω Κυρίω», δείγμα λυρικής, μουσικής ποιότητας και αρμονίας, που αποδίδεται εξαισίως, με αξιοζήλευτες τονικές εναλλαγές από τον Βυζαντινό χορό «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» στον κατάμεστο Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Ερμουπόλεως Σύρου.
Χειρόγραφα – Παρτιτούρες
