Ο σύγχρονος άνθρωπος, γεμάτος άγχος, απελπισία, κατάθλιψη, σύγχυση, έννοιες οικίες στην καθημερινότητά του, σε όλον τον χρόνο της ζωής του, αναζητά καταφύγιο, προστασία, ζεστασιά, θαλπωρή, αγάπη αληθινή. Πράγματι υπάρχει πολύς πόνος, ταραχή, ανασφάλεια και οδύνη γύρω μας, αλλά συχνά και σε μας τους ίδιους ακόμη. Όλοι μας νιώθουμε ότι στην καθημερινότητά μας βιώνουμε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες δείχνουν να τελματώνουν, οι συνειδήσεις φαίνονται παγερές, τα λόγια των ανθρώπων ακούγονται ψεύτικα. Χάσαμε απ’ ότι φαίνεται στη ζωή μας τις ουσιαστικές χαρές και αρκούμαστε να συνηθίζουμε ευκαιριακές ικανοποιήσεις. Ο σημερινός άνθρωπος δείχνει ανήμπορος να αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια γύρω του τα πράγματα και καταφεύγει από πονηρία σε πονηρία και από ψεύδος σε ψεύδος. Πλεονέκτης, εγωιστής, απαιτητικός, νευρωτικός, υποκρίνεται σκυθρωπός στις σχέσεις του, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στην εργασία του και δυστυχώς και στην οικογένειά του, βασανιζόμενος και καταδυναστεύοντας τη φύση της ψυχής του. Δεν ξέρει αληθινά τι του φταίει.
Το θέμα είναι ΕΝΑ όμως: Ο άνθρωπος έχασε το δρόμο του. Δεν σκέφτεται τον Θεό, τους Αγίους, την Παναγία, αγνοώντας ότι μόνο σ’ αυτούς θα βρει πάντοτε τη γαλήνη, την αλήθεια, την δύναμη, τη σιγουριά, που τόσο ανάγκη έχει μέσα σε όλα αυτά. Και όπως τονίζει ο ύμνος, η Παναγία Παρθένος είναι το ασφαλέστερο λιμάνι της ψυχής μας, που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, μας αγκαλιάζει, μας ακούει προσεκτικά και γιατρεύει τις πληγές μας, μεσιτεύοντας στον Κύριο μας να ελεήσει τις ψυχές μας, αν την παρακαλέσουμε με πίστη.
Το Θεοτοκίον «Παναγία Θεοτόκε» αποδίδει μονωδιακά το μέλος της χορωδίας «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» και Πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Κ. Αχαΐας Γεώργιος Λαμπρόπουλος.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ – ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ – Ήχος Β΄
Χειρόγραφο – παρτιτούρα
