Χορωδία

Το έργο της αμαρτίας είχε συντελεσθεί. Ο άνθρωπος είχε φθάσει στο έσχατο σημείο του• σταύρωσε τον Θεόν! Ο Υιός του ανθρώπου είχε έλθει στην έσχατη ταπείνωση. Η Θεία δικαιοσύνη είχε πληρωθεί. Ένα ακόμη, υπολείπεται, η δικαίωση, η ανάσταση. Τούτο τo γεγονός, της αναστάσεως το μέγα θαύμα, εορτάζει ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος, τη δικαίωση της θείας ενανθρωπήσεως, την αποκατάσταση της ηθικής τάξεως στον κόσμο, την κατίσχυση της αληθείας επί του ψεύδους, την νίκη του φωτός κατά του σκότους, το θρίαμβο του Θεού στο έργο Αυτού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η εκ νεκρών ανάσταση του Χριστού αποτελεί τη βεβαίωση της αναστάσεως του ανθρώπου. Αυτή είναι το κήρυγμα των Αποστόλων, ο θεμέλιος της Εκκλησίας, η δύναμις των μαρτύρων, η ελπίς των δικαίων. Η χριστιανική διδασκαλία, η Εκκλησία και η Θεία Λατρεία, όλη η ζωή των χριστιανών, σαν ένα πλανητικό σύστημα, στρέφεται περί τον ζωηφόρο ήλιο της αναστάσεως. Η ανάσταση του Κυρίου μας αποτελεί το μόνο ρυθμιστή της ζωής των ανθρώπων και τη μόνη δύναμη, η οποία είναι ικανή να μας συγκρατήσει από το κακό και να μας ενισχύσει στο αγαθό. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, κατά τον ίδιο τρόπο, υπηρετήσαμε στο Ευαγγέλιο και αισθανόμεθα την πίστη μας και ζούμε την ανάσταση. Και επειδή πιστεύουμε, δεν καμπτόμεθα, αλλά εντείνουμε κάθε φορά τις προσπάθειές μας και υπομένουμε στον αγώνα της ζωής και στη μάχη της ιστορίας, ακούοντες συνεχώς ηχούσαν την σάλπιγγα του Προφήτου «Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην…».

Αυτόν τον αναστάσιμο ύμνο αποδίδει πανηγυρικά η Βυζαντινή χορωδία «Θεόδωρος Φωκαεύς», κλείνοντας την επετειακή Πασχαλινή της συναυλία, επί τη ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων μουσικής ιστορίας της.

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

anasta-o-theos

Χορωδία

«Χριστός ανέστη!». Ο πιο διαδεδομένος χαιρετισμός των Ορθόδοξων Χριστιανών που λέγεται το Πάσχα, στην εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση της εορτής του Πάσχα, στην εορτή της Αναλήψεως. Η έκφραση αυτή, που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο, αποδιδόμενο με τρόπο ενθουσιώδη και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης, αφιερωμένο στην πραγματικότητα και αλήθεια της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Καρδιά της ορθοδοξίας, ρίζα της πίστης η Ανάσταση του Χριστού. αναγέννηση του κόσμου, κατάργηση θανάτου, κλειδί της βασιλείας, δόξα της εκκλησίας, αποστόλων κήρυγμα, πατέρων εντρύφημα, των προφητών προσδοκία, των Μαρτύρων η έμπνευση, των ασκητών η χαρά, των Αγγέλων ο ύμνος, του ΑΝΘΡΩΠΟΥ η ΣΩΤΗΡΙΑ.

Τον ύμνο αυτόν, σε μια ιδιαίτερη εκτέλεση σε ήχο πλ. Α΄, αποδίδει εξαισίως ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στην θαυμάσια συναυλία του στην Πόλη, στον Ι. Ν. Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου, παρουσία του Παναγιωτάτου Ορθοδόξου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, στις 13-05-2012.

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

xristos-anesti-poli

Ύμνος

Μέλος μουσικό αξεπέραστο, η πασίγνωστη προσευχή «Βασιλεύ ουράνιε», ψάλλεται προεξάρχουσα στην εορτή της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος. Επίκληση της βοήθειας του Πνεύματος του Αγίου, της πηγής της αληθείας, του θησαυρού των αγαθών, του δωρητή της ζωής όλων των Χριστιανών, μοναδική ελπίδα των πιστών, μόνη σωτηρία των ψυχών μας.
Τον παρακλητικό αυτόν ύμνο ερμηνεύει θαυμάσια η Βυζαντινή χορωδία «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» στην συναυλία της στον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, στα «Κωνσταντίνεια 2011», χαρίζοντας μουσικές στιγμές απείρου κάλλους, ανείπωτης ψυχικής ανάτασης και Θείας ευλογίας στο φιλόμουσο κοινό.

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

basileu-ouranie-01 basileu-ouranie-02

Ύμνος

Τον ειρμό της Θ’ ωδής, του κανόνος της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής, «Μὴ τῆς φθορᾶς» αποδίδει μελωδικά η χορωδία «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» από την συναυλία της στον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, στα «Κωνσταντίνεια 2011» (22/05/2011). Ύμνος εξαιρετικός, σε ήχο βαρύ διατονικό με χρωματικές εναλλαγές, ποίημα γλυκύτατο, μεγαλυνάριο της Θεοτόκου, που ως δοχείο πάναγνο χώρεσε τον Άπειρο και κυοφόρησε τον Άφθαρτο, ερμηνεύεται άψογα από τον χορό, σύμφωνα προς το Εκκλησιαστικό, Βυζαντινό μουσικό ύφος και ψάλλεται συγκινητικά και υπέροχα, προς «τέρψιν και αγαλλίασιν ώτων ακοόντων».

Χειρόγραφο

mh-ths-fthoras

 

Ύμνος

Μια πολύ καλή εκτέλεση του Δοξαστικού της Κυριακής του Παραλύτου «Κύριε τον παράλυτον» – εξαιρετικό δείγμα απλότητας και μεγαλοπρέπειας από τον Δανιήλ Καραμπάση ο οποίος τελευταία εντρυφεί στον Πέτρο τον Λαμπαδάριο.

Ἦχος πλ. δ

Κύριε, τὸν Παράλυτον οὐχ ἡ κολυμβήθρα ἐθεράπευσεν, ἀλλ’ ὁ σὸς λόγος ἀνεκαίνισε, καὶ οὐδὲ ἡ πολυχρόνιος αὐτῷ ἐνεπόδισε νόσος, ὅτι τῆς φωνῆς σου ὀξυτέρα ἡ ἐνέργεια ἐδείχθη, καὶ τὸ δυσβάστακτον βάρος ἀπέρριψε, καὶ τὸ φορτίον τῆς κλίνης ἐβάστασεν, εἰς μαρτύριον τοῦ πλήθους τῶν οἰκτιρμῶν σου, δόξα σοι.