Ψυχή μου, ψυχή μου

Την Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου, στην οποία ψάλλονται κατανυκτικοί ύμνοι. Ένα από τα εκφραστικότερα τροπάρια της ακολουθίας είναι και το προοίμιο του κοντακίου του Ρωμανού του Μελωδού, που συμψάλλεται με τον Μέγα Κανόνα: «Ψυχή μου, ψυχή μου». Πρόκειται για τον αντιπροσωπευτικότερο ύμνο της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που μας εισαγάγει στην κατάνυξη, στην νήψη, στην άσκηση, στον αληθινό προσανατολισμό διελεύσεως του μεγάλου πελάγους της νηστείας. Μπαίνει στο στόμα κάθε πιστού σαν εγερτήριο σάλπισμα, σαν αφυπνιστικός σεισμός, σαν αποστροφή στην κοιμωμένη και ραθυμούσα ψυχή του. Για μια ακόμα φορά οι υμνογράφοι της Εκκλησίας, δια των ύμνων παιδαγωγούν τους πιστούς, δίδοντας το στίγμα της εν Χριστώ σωτηρίας και της κατά Χριστόν αγωνιστικής πορείας.

Το Κοντάκιον «Ψυχή μου, ψυχή μου» σε ήχο Β΄, αποδίδει μονωδιακά το μέλος της χορωδίας  «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» και Πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Υπαπαντής του Χριστού, Κουλούρας Αιγίου, Κωνσταντίνος Αγγελακόπουλος.

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

psihi mou

Παναγία Θεοτόκε

Ο σύγχρονος άνθρωπος, γεμάτος άγχος, απελπισία, κατάθλιψη, σύγχυση, έννοιες οικίες στην καθημερινότητά του, σε όλον τον χρόνο της ζωής του, αναζητά καταφύγιο, προστασία, ζεστασιά, θαλπωρή, αγάπη αληθινή.  Πράγματι υπάρχει πολύς πόνος, ταραχή, ανασφάλεια και οδύνη γύρω μας, αλλά συχνά και σε μας τους ίδιους ακόμη. Όλοι μας νιώθουμε ότι στην καθημερινότητά μας βιώνουμε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες δείχνουν να τελματώνουν, οι συνειδήσεις φαίνονται παγερές, τα λόγια των ανθρώπων ακούγονται ψεύτικα. Χάσαμε απ’ ότι φαίνεται στη ζωή μας τις ουσιαστικές χαρές και αρκούμαστε να συνηθίζουμε ευκαιριακές ικανοποιήσεις. Ο σημερινός άνθρωπος δείχνει ανήμπορος να αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια γύρω του τα πράγματα και καταφεύγει από πονηρία σε πονηρία και από ψεύδος σε ψεύδος. Πλεονέκτης, εγωιστής, απαιτητικός, νευρωτικός, υποκρίνεται σκυθρωπός στις σχέσεις του, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στην εργασία του και δυστυχώς και στην οικογένειά του, βασανιζόμενος και καταδυναστεύοντας τη φύση της ψυχής του. Δεν ξέρει αληθινά τι του φταίει.

Το θέμα είναι ΕΝΑ όμως: Ο άνθρωπος έχασε το δρόμο του. Δεν σκέφτεται τον Θεό, τους Αγίους, την Παναγία, αγνοώντας ότι μόνο σ’ αυτούς θα βρει πάντοτε τη γαλήνη, την αλήθεια, την δύναμη, τη σιγουριά, που τόσο ανάγκη έχει μέσα σε όλα αυτά. Και όπως τονίζει ο ύμνος, η Παναγία Παρθένος είναι το ασφαλέστερο λιμάνι της ψυχής μας, που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ, μας αγκαλιάζει, μας ακούει προσεκτικά και γιατρεύει τις πληγές μας, μεσιτεύοντας στον Κύριο μας να ελεήσει τις ψυχές μας, αν την παρακαλέσουμε με πίστη.

Το Θεοτοκίον «Παναγία Θεοτόκε»  αποδίδει μονωδιακά το μέλος της χορωδίας  «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» και Πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Κ. Αχαΐας Γεώργιος Λαμπρόπουλος.  

ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ – ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ – Ήχος Β΄  

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

panagia-theotoke

Ύμνος

Η πίστη της Εκκλησίας μας είναι θεμελιωμένη στην προσκύνηση της Αγίας Τριάδος. Ο Τρισάγιος Ύμνος, ο συντομότερος Ύμνος του Χριστιανισμού, είναι εκείνος που άκουσε ο προφήτης Ησαΐας να ψάλλουν ακατάπαυστα οι Άγγελοι γύρω από το θρόνο του Θεού.  Ο ίδιος ύμνος,  ψάλλεται τώρα, σαν ένα τέταρτο Αντίφωνο, πριν από την ανάγνωση των θείων Γραφών: «Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος· ελέησον ημάς». Η ευχή του Τρισάγιου Ύμνου, σύμφωνα με τον γενικό τύπο των ευχών χωρίζεται σε δύο μέρη· στο πρώτο μέρος υμνείται η μεγαλοσύνη του Θεού και στο δεύτερο διατυπώνονται τα αιτήματα της εκκλησιαστικής σύναξης.
Ιστορικά ο ύμνος  αυτός γενικεύθηκε όταν, συνεπεία μεγάλων σεισμών που έπληξαν την Βασιλεύουσα και κατόπιν διαταγής του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου του μικρού, ο λαός εξήλθε της Πόλης σε εκτενείς λιτανείες, με συνεχείς επαναλήψεις του ύμνου αυτού, που ικέτευε την προστασία και το έλεος του Θεού. Επίσης,   φέρεται να τον έχουν ψάλλει και στους χρόνους που συγκροτήθηκε η Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, αν και  βρέθηκε πως  είναι ακόμη αρχαιότερος. Σήμερα ο χριστιανικός αυτός ύμνος επαναλαμβάνεται τρις μετά την πολύ σύντομη δοξολογία, στην αρχή κάθε ακολουθίας, περί το τέλος της μεγάλης Δοξολογίας, καθώς επίσης και λίγο πριν την ανάγνωση του Αποστόλου.
Το εξαίρετο μέλος σε ήχο Γ΄, ψάλλει  καταπληκτικά ο 50μελής Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στα Πρωτοκλήτεια 2014, υπό την χοραρχία του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου της Μ.τ.Χ.Ε. κ. Δημοσθένους Παϊκοπούλου, ο οποίος αποδίδει θαυμάσια και την  μονωδία «Άγιος Αθάνατος».

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

trisagios-ymnos-01  trisagios-ymnos-02 trisagios-ymnos-03