ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ – ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ – ΗΧΟΣ ΠΛ Α’ ΕΝΑΡΜΟΝΙΟΣ – ΜΕΛΟΣ Μ. ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Οι δύο ύμνοι της Αγίας αναφοράς «Σε υμνούμεν» και «Άξιον εστίν», μέλη προσευχής προς τον Δημιουργό, κομμάτια παρακλητικά και δοξολογικά συνάμα, μελωδήματα ανώτερα, μουσικής τελειότητας, δεν είναι δυνατό να απουσιάζουν από το ρεπερτόριο καμιάς Βυζαντινής χορωδίας και ιδιαίτερα του «Φωκαέως», που έχει καθιερώσει και επιλέγει τους ύμνους αυτούς πάντα να εκτελεί στις διάφορες συναυλίες του. Ιδιαίτερα δε το μουσικό μέλος του μεγάλου Εκκλησιαστικού συνθέτη και Μουσικοδιδασκάλου Μ. Χατζηαθανασίου, σε ήχο πλ. Α΄ Εναρμόνιο, ένα μουσικό ποίημα με μοναδικές τονικές εναλλαγές και αξεπέραστη λυρικότητα, έτσι όπως ψάλλεται στην συναυλία Βυζαντινής Μουσικής με τίτλο «ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ» , στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας Πατρών, από την χορωδία «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», αποτελεί ένα θαυμάσιο αγγελικό άκουσμα, «προς τέρψιν ώτων ακοώντων». Μια μουσική εκτέλεση αξεπέραστη, που δημιουργεί αισθήματα πανήγυρης στις ανώτερες νότες και αισθήματα κατάνυξης στις κατώτερες, «ανεβάζοντας τους πιστούς εις την άνω Ιερουσαλήμ».

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» ΜΕ ΥΜΝΟΥΣ ΤΡΙΩΔΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΑ ΜΕΛΗ με τίτλο «ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑ» – ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 – Ι. Ν. ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

δοξαστικό

Το πρωί της Μ. Παρασκευής ψάλλονται στους Ναούς οι «Μεγάλης Ώρες» (Πρώτη, Τρίτη, Έκτη και Ενάτη). Λέγονται «Μεγάλες» και για το μήκος τους και διότι αναφέρονται σε μεγάλα και θαυμαστά γεγονότα. Λέγονται ακόμη και «Βασιλικές», γιατί κατά τη Βυζαντινή εποχή τις παρακολουθούσε και ο βασιλιάς. Οι ώρες περιέχουν Ψαλμούς, Τροπάρια, Προφητείες, Αποστόλους, Ευαγγέλια και Ευχές.
Στον εσπερινό της Μ. Παρασκευής, που τελείται και αυτός το πρωί, ψάλλεται ως Δοξαστικό των Αποστίχων, ένας από τους πιο συγκινητικούς ύμνους της Βυζαντινής μουσικής των Θείων Παθών, το τροπάριο «Σε τον αναβαλλόμενον το φως», σε ήχο πλάγιο του Α΄. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία ποιητικά δημιουργήματα της εκκλησιαστικής μας ποίησης, μουσικά ταυτόχρονα κατανυκτικό και μεγαλοπρεπές. Οι πιστοί το απολαμβάνουν μέσα σε ατμόσφαιρα μεγάλης κατάνυξης, η οποία ενισχύεται και από το τελετουργικό της Αποκαθήλωσης.

Στο συγκεκριμένο τροπάριο υπάρχουν επιδράσεις από τους Ψαλμούς του Δαβίδ, το κατά Μάρκον και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Κυρίαρχο στοιχείο είναι η αντίθεση ανάμεσα στο φως, το οποίο σαν ιμάτιο περιβάλλει τον Ιησού και το σκοτάδι με το οποίο ντύθηκε ο ήλιος. Τη θεϊκή γαλήνη και το μεγαλείο διαδέχεται μια οδυνηρή κατάσταση.  Η θέα του νεκρού Χριστού με το γυμνό άταφο σώμα, προκαλεί τον θρήνο και τον οδυρμό. Το λυπητερό επιφώνημα «Οίμοι» σε συνδυασμό με την προσφώνηση «γλυκύτατε Ιησού» αποκαλύπτει το μέγεθος του πόνου του Ιωσήφ. Συγχρόνως όμως έρχονται στον νου εικόνες οικείες στους ανθρώπους, που μοιρολογούν για τον θάνατο αγαπημένων προσώπων. Μέσα από την αντίθεση ανάμεσα στο πριν και στο τώρα, εμφανίζεται η απόγνωση και η απελπισία, που μετριάζονται όμως από τη βεβαιότητα πως ό,τι συνέβη ήταν συνέπεια της συγκαταβάσεως του Ιησού και αποσκοπούσε στη σωτηρία του ανθρώπου, καθώς ακολουθεί η τριήμερος Ανάσταση.

Δεσπόζουσα όμως θέση έχει και το δέος που νιώθει ο Ιωσήφ, συνειδητοποιώντας το έργο το οποίο έχει να επιτελέσει, ασχολούμενος με τον νεκρό Ιησού. Η κατάληξη με τους ρηματικούς τύπους «μεγαλύνω», «υμνολογώ», «κραυγάζων» σηματοδοτεί εσωτερική αγαλλίαση στον ύψιστο βαθμό, οφειλόμενη στη θεότητα του Ιησού.
Υπάρχει  το πολυσύνδετο σχήμα «περιεβάλλετο και εκυμαίνετο και διερρήγνυτο του Ναού το καταπέτασμα», το ασύνδετο σχήμα «θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον», η μεταφορά «Καθελών ο Ιωσήφ από του ξύλου», οι προσφωνήσεις «γλυκύτατε Ιησού, Θεέ μου, οικτίρμον Κύριε», οι μεγαλειώδεις εικόνες, τα επίθετα «ευσυμπάθητον θρήνον, γλύκύτατε Ιησού, το ακήρατον σώμα», η εναλλαγή στη δομή της σύνταξης, χαρακτηριστικά λεκτικά απανθίσματα, από τα βασικά γνωρίσματα που λαμπρύνουν το ποίημα, που αποδίδεται μουσικά στον απόλυτα ταιριαστό  πλάγιο του  Α΄ ήχο, με αξιοθαύμαστο τρόπο και σύμφωνα με το Πατριαρχικό ύφος από την Βυζαντινή – Παραδοσιακή χορωδία «Θεόδωρος Φωκαεύς», στην Επετειακή Συναυλία της Δεκαετίας της, με ύμνους Μ. Εβδομάδος στον νέο Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα Πατρών, στις 28 Μαρτίου του 2015.

Χειρόγραφα – παρτιτούρες

se-ton-anaballomenon01 se-ton-anaballomenon02 se-ton-anaballomenon03

 

 

Χορωδία

«Χριστός ανέστη!». Ο πιο διαδεδομένος χαιρετισμός των Ορθόδοξων Χριστιανών που λέγεται το Πάσχα, στην εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση της εορτής του Πάσχα, στην εορτή της Αναλήψεως. Η έκφραση αυτή, που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο, αποδιδόμενο με τρόπο ενθουσιώδη και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης, αφιερωμένο στην πραγματικότητα και αλήθεια της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Καρδιά της ορθοδοξίας, ρίζα της πίστης η Ανάσταση του Χριστού. αναγέννηση του κόσμου, κατάργηση θανάτου, κλειδί της βασιλείας, δόξα της εκκλησίας, αποστόλων κήρυγμα, πατέρων εντρύφημα, των προφητών προσδοκία, των Μαρτύρων η έμπνευση, των ασκητών η χαρά, των Αγγέλων ο ύμνος, του ΑΝΘΡΩΠΟΥ η ΣΩΤΗΡΙΑ.

Τον ύμνο αυτόν, σε μια ιδιαίτερη εκτέλεση σε ήχο πλ. Α΄, αποδίδει εξαισίως ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στην θαυμάσια συναυλία του στην Πόλη, στον Ι. Ν. Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου, παρουσία του Παναγιωτάτου Ορθοδόξου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, στις 13-05-2012.

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

xristos-anesti-poli

Ύμνος

Χερουβικός Ύμνος ή απλώς «Χερουβικόν» στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, είναι ο ύμνος που αναφέρεται στις τάξεις των Αγγέλων και ιδιαίτερα στα Χερουβείμ, ο οποίος ψάλλεται κατά τη Θεία Λειτουργία σε μέλος αργό από το χορό, πριν από την έξοδο των Τιμίων Δώρων. Στη διάρκεια του Χερουβικού, ο ιερέας διαβάζει την σχετική ευχή και την ώρα που θυμιάζει ψάλλει τον 50ό ψαλμό της Μετανοίας.
Τον αγγελικό αυτόν ύμνο, μέλος του Άρχοντος Μουσικοδιδασκάλου της Μ.τ.Χ.Ε. κ. Δημοσθένους Παϊκοπούλου, τονισμένο στον πλάγιο του Α΄ ήχο, παρουσιάζει πολύ επιτυχημένα, με μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή ερμηνεία ο Βυζαντινός χορός «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ», στην πρόσφατη εκδήλωσή του στα Πρωτοκλήτεια 2014. Ο ύμνος φέρει την σφραγίδα του μεγάλου Δασκάλου και υπέροχου Πρωτοψάλτου, την ποιότητα του εξαίρετου μουσικού και προικισμένου συγγραφέα και την σεμνότητα του μοναδικού αυτού ανθρώπου, «του κυρ-Δημοσθένη της καρδιάς και της ψυχής μας». Ομοίως, η εκτέλεση ακολουθεί επιτυχώς την κατάνυξη και την γλυκύτητα του μελωδήματος στις χαμηλές νότες, ενώ τονίζει θαυμασίως το δοξολογικό και υμνολογικό του ύφος στις μουσικές κορυφώσεις του.

ΧΕΡΟΥΒΙΚΟΝ – ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄ – ΔΗΜ. ΠΑΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ – ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2014 (23-11-2014, ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ)
Χειρόγραφα – παρτιτούρες

xeroubikon-01 xeroubikon-02 xeroubikon-03

ύμνος

Επισφραγίζοντας την συμμετοχή του στα επετειακά (100 χρόνια) ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2008, ο Βυζαντινός χορός   «ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ» παρουσιάζει τον ύμνο του ασπασμού και της ομολογίας της αγάπης προς τον Ύψιστο, «ΑΓΑΠΗΣΩ ΣΕ ΚΥΡΙΕ Η ΙΣΧΥΣ ΜΟΥ», τονισμένο στον  πλάγιο του Α΄ ήχο από τους Αγιορείτες πατέρες της ιεράς μονής Σίμωνος Πέτρας, ο οποίος συνοδεύεται από μικρό κράτημα στον ίδιο ήχο, με κορυφαία απόδοση από την χορωδία.  Τον υπέροχο αυτόν ύμνο της Αγίας αναφοράς, ψάλλει ο χορός αρχίζοντας την απόδοση με χαμηλές μουσικές γραμμές, κορυφώνοντας το άκουσμα προς το μέσον του μουσικού κειμένου και καταλήγοντας ήρεμα και κατανυκτικά, αποδίδει ιδανικά την μουσική φράση «καταφυγή μου και ρύστης μου». Απόλυτα επιτυχής η απόδοση της έννοιας του λόγου μέσω της Βυζαντινής μουσικής, αλλά και η ιδιαιτερότητα του μέλους από την χορωδία, με ύψιστη μουσική κορύφωση στο κράτημα.

ΑΓΑΠΗΣΩ ΣΕ – ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄ – ΜΕΛΟΣ ΠΑΤΕΡΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ – ΜΕΤΑ ΚΡΑΤΗΜΑΤΟΣ
ΜΟΝΩΔΙΑ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Χειρόγραφο – παρτιτούρα

agaphsw-sekrathma

Ύμνος

Ψάλλει ο δρ Γιώργος Κωνσταντίνου.

Γεωργίου Ἀκροπολίτου. Ἦχος πλ. α´.

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας,
καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ,
ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·
Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι,
καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,
ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω.
Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον
ὁ εὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα,
ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐν τάφῳ
τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Ύμνος

Δοξαστικόν της αποκαθηλώσεως Ήχος πλ. α΄ – Ψάλλει ο Θρασύβουλος Στανίτσας.

Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον,
καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου σὺν Νικοδήμῳ,
καὶ θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον,
εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν·
Οἴμοι γλυκύτατε Ἰησοῦ·
ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφῳ περιεβάλλετο,
καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο,
καὶ διερήγνυτο τοῦ ναοῦ τὸ καταπέτασμα·
ἀλλ” ἰδοὺ νῦν βλέπω σε δι” ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον.
Πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἰλήσω;
ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα;
ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, Οἰκτίρμον;
Μεγαλύνω τὰ πάθη σου ὑμνολογῶ καὶ τὴν ταφήν σου,
σὺν τῇ ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.

Ύμνος

ήχος πλάγιος α’  (Γ. Τσατσαρώνη)

Ψάλλει ο πρωτοψάλτης Φώτιος Κετσετζής στον ιερό ναό αγίου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού

Eπi σoὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις. Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἡγιασμένε ναὲ καὶ παράδεισε λογικέ, παρθενικὸν καύχημα, ἐξ ἧς Θεός ἐσαρκώθη καὶ παιδίον γέγονεν, ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν· τὴν γὰρ σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε, καὶ τὴν σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο. Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις δόξα σοι.

Ύμνος

Προσόμοιο εορτής Περιτομής του Χριστού. Ήχος πλ. Α΄
Χορωδία «Εργαστήρι Ψαλτικής». Χοράρχης: Αθανάσιος Παϊβανάς
11ο Χριστουγεννιάτικο Χορωδιακό Φεστιβάλ
Βουδαπέστη, Ουγγαρία 2/12/2011
Συναυλία στον Ναό Αγ. Άννης